Agnieszka Chudzik
Gry i zabawy wdrażające do rozwoju zachowań
prozdrowotnych na podstawie Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Jedną z najważniejszych
wartości w życiu człowieka jest zdrowie zarówno zdrowie fizyczne jak również
umysłowe czy też emocjonalne. Dorośli potrafią w dużej mierze sami o nie
zadbać. Dzieci potrzebują do tego dorosłych. Dzięki nim a także ich przykładzie
poprzez naśladownictwo, dzieci uczą się w jaki sposób można o nie zadbać.
Informacje o zdrowiu oraz
zasadach dbania o nie, dziecko zdobywa jednak nie tylko w domu ale również w
placówkach oświatowo - kulturalnych, takich jak szkoła, dom kultury czy też przedszkole.
To ostatnie przyczynia się nie tylko do informowania dzieci o właściwych
zachowaniach prozdrowotnych ale przede wszystkim wdraża dzieci i kształtuje w
nich owe zachowania.
Zachowania prozdrowotne
są jednym z głównych celów, jakie kształtuje w dziecku przedszkole. Wyrazem tego staje się nowa
podstawa programowa, zgodnie z którą jednym z głównych celów wychowania przedszkolnego
staje się troska o zdrowie i sprawność fizyczną dziecka. Troska ta, wyraża się
poprzez określony wymiar czasowy ( 1/5 czasu spędzonego w przedszkolu ) a także
poprzez gry i zabawy ruchowe .
Gry i zabawy ruchowe są jedną
z najciekawszych metod pracy a co najważniejsze bardzo lubiane przez dzieci.
Dzięki temu dzieci chętnie i aktywnie uczestniczą w zabawach, które dają im nie
tylko satysfakcję ale przede wszystkim pozwalają na podniesienie sprawności
ruchowej. Co więcej, mają one bardzo ważne
znaczenie w wszechstronnym wychowaniu i rozwoju dziecka. Wpływają nie
tylko na samą sprawność ruchową, czego wyrazem jest rozwijanie cech fizycznych (np. kształtowanie
odpowiedniej postawy ciała), sprawności fizycznej ( rozwijanie szybkości,
wytrzymałości, siły) czy też podnoszenie stanu zdrowia (zapobieganie chorobom)
ale również na wychowanie umysłowe, estetyczne, społeczno- moralne oraz
psychiczne.
By bliżej przyjrzeć się
temu zagadnieniu opisana zostanie poniżej jedna z metod ruchowych, zwaną Metodą
Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.
Ruch Rozwijający Weroniki
Sherborne23 to zajęcia ruchowe mające na celu: posługiwanie się ruchem jako narzędziem
wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka. Dzięki temu stwarza się dziecku okazję do poznania własnego ciała,
usprawnienia motoryki, poczucia siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko
zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje poczucie bezpieczeństwa a także
nawiązuje kontakty z innymi osobami.
Metoda ta ma zastosowanie
nie tylko w popularnych zajęciach ruchowych ale również w terapii oraz
profilaktyce jako:
l metoda wspomagająca rozwój;
l forma pomocy dzieciom i młodzieży w różnych
trudnych sytuacjach;
l forma osiągania odprężenia, w zajęciach odprężająco
– relaksacyjnych;
l forma integracji grupy a także.
l zapobiega powstawaniu zaburzeń jeśli włączymy ją w
program.
Metoda Weroniki Sherborne skupia się
wokół trzech typów ruchów. Ruch "z" , w którym jeden z parterów jest
bierny, drugi aktywny, ruch " przeciwko", mający na celu
uświadomienie dzieciom ich własnej siły przy współdziałaniu z partnerem oraz
ruch "razem " skupiający się wokół jednakowego zaangażowania obydwu osób.
Ruchy te, podzielone zostały na kategorie,
wśród których wyróżniono24.
-
ruch prowadzący do poznania własnego ciała ( stopy,
kolana, nogi, biodra), dzięki któremu
kształtuje się poczucie własnej tożsamości i wyodrębnienie własnego „Ja” od
otoczenia;
-
ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem
fizycznym, mający na celu
wykształcenie orientacji w przestrzeni, by na tej podstawie mógł się wytworzyć
związek człowieka z tym co go otacza oraz by człowiek czuł się swobodnie w
otaczającej go przestrzeni a także aby się jej nie obawiał oraz;
-
ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim
człowiekiem,
sprzyjający wytworzeniu się zaufania do drugiego człowieka a na tej podstawie
budowania związku z drugim człowiekiem. Celem czynności ruchowych tej kategorii
jest zachęcanie uczestników do nawiązywania pozytywnych i znaczących kontaktów
z innymi osobami, opartych na wzajemnym poznaniu i zrozumieniu potrzeb partnera
oraz na wzajemnym zaufaniu. Do wytworzenia tej więzi dochodzi właśnie w
trakcie związków międzyludzkich tzn.:
ruchu „z”- w którym jeden z
partnerów jest bierny a drugi zaś aktywny i opiekuńczy. Ruch ten wymaga ze
strony partnera zrozumienia potrzeb i możliwości drugiej osoby oraz całkowitego zaufania ze strony drugiej osoby,
w ten sposób buduje się wzajemne zaufanie,
ruchu „przeciwko” - którego celem jest uświadomienie uczestnikom
ich własnej siły przy współdziałaniu z partnerem bez użycia agresji. Ma on charakter
zabaw pseudoagresywnych, umożliwia dzieciom poznanie własnych i cudzych
sposobów reagowania, uczy radzenia sobie w sytuacji konfliktu. Ta świadomość
pozwala kontrolować swoje emocje i zachowania oraz
ruchu „razem” – który jest
czynnością ruchową wymagająca jednakowego zaangażowania partnerów.
Udział w nich wymaga wzajemnego
zaufania, zrozumienia, i współpracy co poprzez zabawy jest kształtowane u
dzieci ale również jest warunkiem osiągnięcia sukcesu.
·
ruch prowadzący do współdziałania w grupie – ruch
podobny do ruchu wiodącego do
wytworzenia kontaktu z drugim człowiekiem;
·
ruch kreatywny, którego cechą jest spontaniczność,
kreatywność oraz swoboda.
Metoda Weroniki Sherborne
przynosi wiele korzyści nie tylko dla zdrowia fizycznego ale również
psychicznego dzieci. Daje ona dzieciom radość, pewność siebie, okazję do
rozładowania agresji, poczucie bezpieczeństwa, poczucie siły i własnej wartości.
Ponadto daje dzieciom poczucie więzi i harmonii z grupą25. Jednakże aby zajęcia
przyniosły korzyść należy tutaj przestrzegać reguł ich prowadzenia, do których
należą
–
dobrowolne uczestnictwo;
–
udział we wszystkich ćwiczeniach;
–
przestrzegania praw dziecka, mając na uwadze jego
samopoczucie
–
stopniowanie trudności;
–
uczenie dziecka używania siły ja i zachowania
delikatności;
Ogólnie mówiąc, metoda W. Sherborne jest dobrą metodą stosowaną
w pracy z dziećmi szczególnie, gdy chodzi o zajęcia ruchowe. Poprzez gry i
zabawy jakie realizowane są na w/w zajęciach dzieci mają możliwość nie tylko
integrowania się, rozwijania swojej sprawności
ale również zaspokajają swoje poczucie własnej wartości. To zaś ma wpływ za ich zdrowie psychiczne a także
sprawność fizyczną. Dzięki ruchowi, który jest naturalną potrzebą dzieci i
młodzieży metoda ta zaspokaja wiele potrzeb, do których szczególnie można
zaliczyć: potrzebę bezpieczeństwa, więzi a co najważniejsze potrzebę akceptacji
nie pomijając przy tym sprawności ruchowej.
23 M. Bogdanowicz, B Kiesiel, M.
Przasnyska. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. W terapii i
wspomaganiu rozwoju dziecka. Warszawa 1992, WSiP, s. 3 – 122.
24 M. Bogdanowicz, B Kiesiel, M.
Przasnyska. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. W terapii i
wspomaganiu rozwoju dziecka. cyt. wyd.,
s. 10-14.
25 M. Bogdanowicz, B Kiesiel, M.
Przasnyska. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. W terapii i
wspomaganiu rozwoju dziecka. cyt. wyd., s. 48.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz